Opkomst 'quick commerce' zet zich onverminderd voort

Quick commerce en snel bezorgen, de leveranciers van de 'instant needs-markt' Noem het hoe je wilt, maar de hausse in puur gemak gaat niet meer weg.

Wat oorspronkelijk mogelijk gezien werd als een snelle omschakeling tijdens de coronapandemie heeft de retailsector en diens supply chains ingrijpend veranderd. Dezelfde dag of binnen een uur bezorgen behoort tot het verleden. In veel stedelijke gebieden verwachten we tegenwoordig dat levensmiddelen binnen een kwartier worden bezorgd.

Maar is dat echt nodig? Zijn bestellingen voor levensmiddelen daadwerkelijk zo tijdgevoelig? En in hoeverre is dit model financieel duurzaam? In dit blog gaan we dieper in op een aantal van deze onderwerpen en blikken we vooruit op wat 2022 in petto heeft.

De ontwrichters ontwrichten

Ons uitgangspunt is dat we ontegenzeggelijk in een verbonden wereld leven. Een wereld die in een paar tikken digitaal toegankelijk is. Een wereld waarin we volledig kunnen opgaan in digitale content, een wereld van comfort vanuit huis en van een ongekende hoeveelheid keuzemogelijkheden. Een wereld van onbeperkte toegang tot miljoenen producten, liedjes en films.

We leven dan wel in een 'on demand'-tijdperk, maar tot voor kort was online boodschappen doen voornamelijk een wekelijkse routine. Het tussentijds aanvullen van onze voorraad levensmiddelen deden we veelal nog op de traditionele manier.  

Dankzij de uitzonderlijke ontwikkelingen als gevolg van de pandemie doen we niet alleen vaker online boodschappen, maar ontstond er ook een volledig nieuw kanaal - eindelijk doen we de kleine boodschappen tussendoor ook digitaal.

Diensten die boodschappen binnen een kwartier bezorgen, zoals Gorillas, Flink, Getir en Zapp schoten als paddestoelen uit de grond, hebben in no time bekendheid gecreëerd en bieden de consument een unieke ervaring. Het dynamische karakter en de doorgaans lage winstmarges van de retailbranche lijken voor hen geen probleem.

Deze snelle bezorgdiensten zijn eigenlijk een ^moderne versie van de winkel op de hoek, waar je nog snel even last minute wat voor het eten kunt halen, waar je vlug nog luiers of bier kunt kopen. Zit je in quarantaine en kan je niet naar de supermarkt, dan bieden zij de ideale oplossing. Ze ontwrichten de bestaande gang van zaken en bieden een andere kijk op snelheid. Een nichemarkt die tegenwoordig maar al te goed van pas komt.

Shoppers zijn altijd enthousiast over snellere bezorging en betere service, maar is het de moeite waard dit kleine segment van de levensmiddelenketen op te schudden? En ik noem dit "klein" om drie redenen:

1) Zoals hierboven beschreven, voldoet het bezorgen van boodschappen binnen een kwartier aan nichebehoeften zoals 'aanvullen', 'voor vanavond' en eten onderweg

2) Het is logisch dat een dergelijk model alleen op plekken werkt waar veel mensen bij elkaar wonen en dus ook voornamelijk in steden gebruikt zal worden

3) Ondanks pogingen de diensten voor iedereen toegankelijk te maken, is supersnel bezorgen doorgaans meer iets voor mensen met weinig tijd en veel geld

Volgens IGD is de quick commerce sector in het Verenigd Koninkrijk momenteel 1,4 miljard pond waard. Dit bedrag kan meer dan verdubbelen tot 3,3 miljard pond. En dat is nog altijd slechts een fractie van een sector die meer dan 200 miljard waard is.

Buigen of barsten

Dus, is de hype rondom quick commerce gerechtvaardigd? Of is dit ook weer een van die concepten die tijdens de pandemie zijn uitgevonden en weer verdwijnen als we gewend raken aan het volgende nieuwe normaal?

Ik denk dat snel bezorgen, in welke vorm dan ook, een blijvertje is. De afgelopen jaren zijn de prijzenoorlogen tussen supermarkten naar de achtergrond verdrongen door de strijd om de kortste bezorgtijden. Binnen een kwartier bezorgen gaat zelfs nog een stapje verder. De grote supermarktketens, en zelfs Amazon, durfden zich hier in het verleden niet aan te wagen.

Waarom niet? Omdat dit model veel van ze vraagt. Je belooft klanten gouden bergen. Eén slechte ervaring kan het vertrouwen in een merk beschadigen. Het is een onbewezen en zeer kapitaalintensief model waarin het cruciaal is dichtbij de klant te blijven (als je binnen een kwartier bezorgt, móet de afstand tot je klant kleiner zijn dan een kilometer of twee). Op een vergelijkbare manier als de prijsvechters moet je inboeten op assortiment om ervoor te zorgen dat dit rendabel blijft.

Maar tijd is schaars en dus kostbaar en uiterst snelle bezorgers zijn de uitdaging aangegaan. Dit is gemak met spierballen. Het gaat om weer een extra service die de consument nog meer gemak oplevert. Een trend die voordat de pandemie uitbrak al wortel geschoten had.

Voor sommigen is quick commerce een dystopisch toekomstbeeld waarin we nooit van de bank hoeven op te staan als het brood op is. Anderen zien het als een terugkeer naar het verleden: de melkboer van het digitale tijdperk.

Hoe dan ook, het zou moeilijk zijn klanten te laten afkicken nu ze geproefd hebben van dit grote gemak. De markt heeft geen andere keuze dan deze trend te volgen. We hebben al gezien dat deze markt, die in principe nog in de kinderschoenen staat, zich begint te consolideren. Ook sluiten steeds meer verschillende levensmiddelenwinkels aan als partners. In 2022 zou een van de aanbieders van snel bezorgen wel eens door een grotere supermarktketen kunnen worden opgekocht.

Quick commerce zal een nichesegment blijven binnen het online boodschappen doen, maar moet wel degelijk serieus genomen worden vanwege de grote impact op supply chains.

Of het nu gaat om praktische processen die bij microfulfilment horen(zoals automatisering en de integratie van mens en machine), transport modellering voor de 'last mile' of het bredere concept om de supply chains dichter bij de consument te brengen, de impact van quick commerce zal in 2022, en daarna, verder reiken dan de concrete oplossingen die we nu al gebruiken.